در فیزیک، کار مکانیکی مقدار انرژی‌ای است که توسط یک نیرو در حال اثر طی یک فاصله انتقال می‌یابد. کار مانند انرژی کمیتی نرده‌ای است و یکای آن در SI ژول است. واژهٔ کار نخستین بار توسط یک ریاضی‌دان فرانسوی به نام گاسپارد-گوستاو کوریولیس (به فرانسه Gaspard-Gustave Coriolis)در سال ۱۸۳۰ به کار برده شد.

بر اساس قضیهٔ کار-انرژی اگر نیروی خارجی به جسمی اثر کند و انرژی جنبشی‌اش را از Ek1 به Ek2 بیفزاید، کاری که روی جسم انجام شده (W) برابر است با:[۳]

W = \Delta E_k = E_{k_2} - E_{k_1} = \tfrac12 m (v_2^2 - v_1^2) \,\!

در این‌جا m جرم ذره و v سرعت آن است.

کار مکانیکی انجام‌شده روی جسم برابر است با ضرب نقطه‌ای نیروی واردشده (F) و جابه‌جایی جسم (d). یعنی:

W = \mathbf{F}\cdot \mathbf{d}=Fd \cos\theta. \,\!

اگر نیرو و جابجایی در یک راستا و یک جهت باشند (θ = ۰⁰)، کار مکانیکی مثبت خواهد بود. اگر کار و نیرو هم راستا باشند اما در جهت مخالف باشند(θ = ۱۸۰⁰)، کار مکانیکی منفی خواهد بود. اگر یک نیرو مانند F با زاویه θ اعمال شود، تنها بخشی از نیرو که هم راستای جابجایی است (Fcos θ) کار انجام می دهد؛ بنابراین اگر نیرو عمود بر راستای جابجایی وارد شود (θ = ۹۰⁰ یا ۲۷۰⁰) کاری توسط نیرو انجام نشده است یا کار برابر صفر خواهد بود.